اهمیت نقش بانک ها در خروج از رکود

به گزارش پایگاه خبری بانک مسکن-هیبنا، بر اساس آمارهای ارائه شده از سوی بانک مرکزی، بانک ها در یک ماه و نیم گذشته به میزان 4 هزار و 400 میلیارد تومان تسهیلات برای حمایت از کسب و کار در زمان کرونا پرداخت کردند. از سوی دیگر، بانک ها در حال حاضر در طرح خرید تضمینی گندم و وام ودیعه مسکن نیز که از سیاست های اقتصادی کشور محسوب می شود، مشارکت دارند. به طور کلی، در اقتصاد کشور بحث اول تامین مالی از سوی بانک ها صورت می گیرد و در نتیجه، معمای خروج از رکود نیز بدون ایفای نقش بانک ها حل نشدنی است. در این خصوص بانک ها با چالش ها و دست اندازهای متعددی روبرو هستند و نیاز است که سیاستگذاران طرحی برای حمایت از بانک ها در نظر بگیرند. در شرایط کنونی نوسانات بازارهای دارایی و انتظارات تورمی در بانک ها نیز سایه افکنده است. بانک ها در یک سال اخیر، به علت افزایش بازدهی اسمی سایر بازارها، با تغییراتی در ترازنامه خود روبرو شدند و نسبت پول به شبه پول در نظام بانکی افزایش یافت. از سوی دیگر، افزایش سطح تورم باعث شد که ریسک های پرداخت تسهیلات برای نظام بانکی افزایش یابد، اگر چه که بانک ها به عنوان حامیان اقتصاد کشور، همواره تلاش برای اعطای تسهیلات به بنگاه ها و خانوار دارند، در شرایط کنونی، اکثر افراد از اخذ تسهیلات با نرخ سود مصوب، از این موضوع بهره مند می شود و از سوی دیگر، شرایط برای تقاضای تسهیلات در ماه های اخیر افزایش یافته است. یکی از مهم ترین موضوعات این است که بانک ها بتوانند در اعطای تسهیلات وثایق مناسب دریافت کنند، تا از نکول تسهیلات جلوگیری کنند. از این رو در شرایط کنونی لازم است که سیاستگذاران کشور نیز شرایط را برای فعالیت بانک ها فرآهم کنند. این موضوع می تواند از چند طریق مسیر باشد. موضوع نخست این است که انباشت سیاست های تکلیفی می تواند باعث شود که کارایی بانک ها به شدت کاهش یابد. در این شرایط بانک ها با عدم تعادل هایی در کسری خود روبرو می شوند و نمی توانند وضعیت را به خوبی مدیریت کنند، در نتیجه لازم است که وظیفه شناسایی نقاط بهینه در تسهیلات دهی را به بانک ها محول کنند. نکته دوم، نیز تاکید بر ایجاد ثبات در متغیرهای کلان اقتصادی است که در نتیجه این موضوع می تواند برای عملکرد مثبت نظام بانکی اثر گذار باشد. در حال حاضر با توجه به نرخ بالای تورم و پایین ماندن نرخ سود بانکی، در حقیقت ابزار مناسب برای گسیل منابع به نظام بانکی وجود ندارد و در نتیجه ترکیب دارایی های بانک ها نیز بیشتر به سمت سپرده های جاری در حرکت است و این موضوع می تواند شرایط تسهیلات دهی بانک ها را با خطر روبرو کند.